اثر اصلاح‌کننده‌های آلی و معدنی و زمان خواباندن بر شکل‌های شیمیایی سرب در یک خاک آهکی آلوده

آلودگی خاک به  فلزهای سنگین به‌دلیل اثرهای مخرب آن بر محیط زیست مانند تهدید سلامتی انسان­ها، مسمومیت گیاهان و اثرهای طولانی‌مدتی که بر حاصلخیزی خاک می­گذارند، تبدیل به یک نگرانی جهانی شده است. این پژوهش برای تعیین اثرهای اصلاح­کننده­های آلی (بیوچار تولید شده در دو دمای 640 و 420 درجه سلسیوس) و معدنی (پومیس، لیکا، زئولیت و بنتونیت) و زمان انکوباسیون بر توزیع گونه­های سرب در بخش­های مختلف یک خاک آهکی آلوده انجام شد. برای این کار، آزمایشی به­صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه سطح اصلاح­کننده (0، 1 و 5 درصد وزنی) و دو زمان (90 و 180 روز) انجام گرفت. در پایان زمان انکوباسیون توزیع شکل­های سرب در بخش­های تبادلی، کربناتی، اکسیدهای آهن و منگنز، آلی و باقی‌مانده با روش عصاره­گیری دنباله­ای تسیر تعیین شدند. نتایج نشان داد که گذشت زمان باعث افزایش بخش سرب تبادلی (52/16 درصد)، کربناتی (02/1 درصد)، اکسید آهن و منگنز (53/9 درصد) و باقی‌مانده (1/2 درصد) و کاهش سرب در بخش آلی (26/15 درصد) گردید. همچنین، افزودن اصلاح­کننده­ها به خاک موجب کاهش معنادار غلظت سرب در بخش تبادلی (F1) گردید. بیشترین کاهش غلظت سرب در بخش تبادلی (F1) در سطح 5 درصد بیوچار 640 مشاهده گردید. یافته­های این پژوهش نشان داد که با گذشت زمان، بیوچار 640 مؤثرترین تیمار در کاهش غلظت سرب در بخش تبادلی بود.